این روزها...
دیشب که بعنوان صاحب خانه پذیرای مهمانان اباعبدالله بودم، با تمام وجود و بیش از پیش نبود مادرم در کنارم را حس کردم
محض همینطوری
سخنران جشن غدیر جمله ی قشنگی گفت دوست داشتم به شما هم بگم
گفت همه ی ما اشتراکات زیادی داریم، در 90 درصد موارد مشترک هستیم
همه مون ایرانی هستیم
همه مسلمان هستیم
همه شیعه هستیم
همه عاشق کشورمون هستیم
همه دوست داریم شعائر دینی رو رعایت کنیم
....
اما میبینیم که تو اون 10 درصد اختلاف با هم مشکل داریم ، اون 10 % هم برا اینه که نمیتونیم با هم صحبت کنیم
کاش بیایم و با هم صحبت کردن رو یاد بگیریم
کاش با رفتارمون نذاریم اطرافیان از کار خیر کردن و محبت کردن منصرف بشن
دوستان اطرافمون جزء صله ی رحم محسوب نمیشن اما باید یاد بگیریم که محبت کنیم
محبت کردن به دیگران جزئی از وجود همه است اما گاهی اون حس کمرنگ میشه بدلایل خاصی که اینجا جای بحثش نیست
و همچنین یاد بگیریم که اگر محبتی کردیم منتش را بر سر دیگری نگذاریم؛ این لطف خداست که تو میتوانی محبت کنی....
و من الله التوفیق
به بهانه ی خداحافظی
گاه میگویم کاش میشد برخی از دوست داشتنی هایت را تا همیشه با خودت داشته باشی